Η Μέριλιν Γιάλομ, πρώην καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας και διευθύντρια του Ινστιτούτου Κλέιµαν για τις Σπουδές Φύλου στο Πανεπιστήµιο του Στάνφορντ, απαντά στο ερώτημα του πως η καρδιά ως σύμβολο αγάπης έχει λάβει το σχήμα που αναγνωρίζουμε όλοι σήμερα και όχι αυτό τoυ ανατομικού οργάνου της καρδιάς.
Σε ομιλία της στο TEDx στο Πάλο Αλτο όπου ζει εδώ και δεκαετίες με τον σύζυγό της, τον γνωστό ψυχίατρο Ιρβιν Γιάλομ, η Μέριλιν αναφέρεται στο παράδοξο ότι το σχήμα του συμβόλου που ταυτίζεται με την αγάπη δεν μοιάζει καθόλου με το σχήμα του ανθρώπινου οργάνου με το οποίο φαίνεται να συνδέεται.
Οπως αναφέρει και η ίδια, η έρευνα της βασίστηκε σε δύο βασικά ερωτήματα: 1. πότε και κάτω από ποιες συνθήκες εφευρέθηκε το σχήμα της καρδιάς και από πότε η καρδιά συνδέεται με το συναίσθημα της αγάπης. «Αποδείχθηκε ότι η δεύτερη η ερώτηση ήταν πολύ πιο εύκολο να απαντηθεί», σημειώνει η κα. Γιάλομ κατά τη διάρκεια της ομιλίας της.
Η πρώτη απεικόνιση της καρδιάς, όπως αναγνωρίζεται σήμερα, εμφανίστηκε το 1344 σε ένα χειρόγραφο με τίτλο «Ο Ρομαντισμός του Αλεξάνδρου», γραμμένο στη γαλλική διάλεκτο Picard από τον Lambert le Tor και τον Alexandre de Bernay. Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα μεσαιωνικά εικονογραφημένα βιβλία, σημειώνει η κα. Γιάλομ.
Η σκηνή με την εικόνα της καρδιάς εμφανίζεται στο κάτω μέρος μιας διακοσμημένης σελίδας του βιβλίου με σπρέι φυλλώματος φυτών. Στην αριστερή πλευρά, μια γυναίκα κρατά την καρδιά που πιθανώς έλαβε από τον άνδρα που στέκεται απέναντί της. Η ίδια δέχεται το δώρο, ενώ εκείνος αγγίζει το στήθος του για να υποδείξει το σημείο από το οποίο προέρχεται το δώρο του. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, σωρεία παρόμοιων εικόνων με καρδίες έκαναν την εμφάνισή τους, κυρίως στη Γαλλία, αναφέρει η Μέριλιν Γιάλομ.
«Η καρδιά υπήρξε κάτι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς είναι αυτό που υπόσχεσαι στον αγαπημένο σου», προσθέτει. Αναγνωριζόταν δε ως «το σπίτι της αγάπης» και το «το σπίτι της ψυχής» από τα μεσαιωνικά χρόνια, σύμφωνα με την Μέριλιν Γιάλομ. Ωστόσο, πολύ πριν «εφευρεθεί» η εν λόγω απεικόνιση της καρδιάς στα μεσαιωνικά χρόνια, το συγκεκριμένο σχήμα προϋπήρχε χωρίς να συσχετίζεται με την καρδιά και την αγάπη. Επροκείτο για μια «καρδιά, μη-καρδιά (heart no-heart)», όπως την ονόμασε η κα. Γιάλομ.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της «μη-καρδιάς» είναι ένα νόμισμα που χρονολογείται γύρω στο 510-490 π.Χ. και απεικονίζει τον σπόρο του φυτού «silphium», ένα είδος γιγάντιου μάραθου που αναπτύχθηκε στη βόρεια αφρικανική ακτή κοντά στην ελληνική αποικία της Κυρήνης. Οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τον συγκεκριμένο σπόρο ως φάρμακο για τον βήχα, αλλά σε μεγαλύτερη δόση λειτουργούσε ως μέσο αντισύλληψης.
«Ιταλοί, στη βόρεια Ιταλία, ήταν οι πρώτοι που πειραματίστηκαν με την απεικόνιση της καρδιάς», προσθέτει.
Εξαιτίας όμως της αρνητικής απόδοσης της καρδιάς από τους Ιταλούς, η πρώτη απεικόνιση του σχήματος της καρδιάς, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, και σε σύνδεση με το ευγενές συναίσθημα της αγάπης αποδίδεται στη Γαλλία και στο βιβλίο «Ο Ρομαντισμός του Αλεξάνδρου» το 1344, όπως αναφέρεται και παραπάνω.
Από τούδε και στο εξής, το συγκεκριμένο σχήμα ως απόδοση της καρδιάς συνδεδεμένης με την αγάπη διαδόθηκε ταχύτατα στη βόρεια Ιταλία και μετά σε όλη την Ευρώπη, ενώ παραμένει μέχρι και σήμερα ένα σύμβολο με την ίδια ερμηνευτική σημασιολογία.
Οπως σημειώνει η Μέριλιν Γιάλομ, πρόκειται για ένα σχέδιο που ακόμη εξελίσσεται και αποκτά νέα συμβολική αξία, όπως για παράδειγμα ως σύμβολο της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου ή ως emoji, ενώ χρησιμοποιείτε ακόμα και ως το ρήμα «αγαπώ»: «Εγώ, καρδιά, τη Νέα Υόρκη», επισημαίνει χαρακτηριστικά. «Υποψιάζομαι ότι αυτή η εικόνα θα συνεχίσει να εξελίσσεται με άγνωστους μέχρι στιγμής τρόπους μέσα στους επόμενους αιώνες», κατέληξε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου